مقالات برتر

حداکثر سطوح آکوستیکی را نشان می دهد که نتیجه زمانی است که این لینک سمعک مشابه،مربوط به جدول16.1،رسیور را (داخل بدنه سمعک پشت گوشی) به نسبت انتقال دهنده ی استخوانی، تحریک(Drives)می کند.این ارزش های OSPL90،می تواند از آستانه های شنوایی ارجاع داده شده به کوپلر2cc(ISO389-2)نشان داده شده در ردیف2،کم شود.نتیجه حداکثر سطوح حساسیت در دسترس برای یک فرد با شنوایی طبیعی در ردیف3،نشان داده شده است.البته سطح حساسیت در دسترس برای فرد مبتلا به کم شنوایی انتقالی به میزان افت بستگی دارد.به عنوان مثال،ردیف4فافت انتقالی شدیدی را نشان می دهد و ردیف آخر،حداکثر سطوح حساسیت بوسیله ی انتقال هوایی را برای این افت نشان می دهد.

با مقایسه این ها با ارزش های نشان داده شده در ردیف نهایی جدول16.1،می توانیم ببینیم که انتقال استخوانی یک سطح حساسیت بزرگتر در فرکانس250هرتز را نشان می دهد.البته این نتایج بستگی به درجه و میزان افت انتقالی فرض شده،دارد.زمانی که افت انتقالی کمتر شود،سطح حساسیت فراهم شده بوسیله ی سمعک انتقال هوایی افزایش می یابد.برای افت های انتقالی4دسی بل یا کمتر،این سمعک های خاص تحریک بیشتری مثل سمعک انتقال هوایی در همه ی فرکانس ها به نسبت سمعک های انتقال استخوانی فراهم می کند.

بر اساس این مثال،فرد سمعک انتقال استخوانی را با تنها هدف افزایش ورودی به حلزون ، انتخاب نمی کند.مگر آنکه افت شنوایی بیمار،یک افت انتقالی نزدیک به50دسی بل یا بیشتر باشد.

رابطه موثر بودن سمعک های انتقال هوایی وانتقال استخوانی با هر درجه از افت حسی عصبی،تحت تاثیر قرار نمی گیرد،اما تحت تاثیر رسیورهای خاص و استفاده انتقال دهنده استخوان قرار می گیرد.تکرار محاسبه یک سمعک سطح بدن استخوانی،نشان می دهد که برای افت های انتقالی45دسی بل یا کمتر، تحریک بزرگتر در فرکانس های 250هرتز تا 6000هرتز در حالت انتقال هوایی به حالت انتقال استخوانی،فراهم می کند.

  همچنین این مثال ها نشان می دهد که برای بیمار مبتلا به افت انتقالی شدید، دستیابی به سطح حساسیت بالا با شکل دیگری از مبدل،مخصوصا برای صداهای فرکانس پایین، امکان پذیر نیست.این نقص زمانی که بیمار افت حسی -عصبی داشته باشد، تشدید می شود.